Димитар Солев

Димитар Солев (Скопје, 24 мај 1930 - Скопје, 24 септември 2003) бил македонски раскажувач, романописец, драмски автор, есеист, книжевен критичар и преведувач.[1]Солев студирал на Филозофскиот факултет, при што дипломирал на групата по историја на југословенските литератури. Тој работел како уредник во Телевизија Скопје, директор на Македонската телевизија, директор на НУБ „Св. Климент Охридски“ (1978-1987),[2] и како главен и одговорен уредник на списанието „Разгледи“.[3] Солев бил член на Македонскиот ПЕН центар. Во 1956 година станал член на Друштвото на писателите на Македонија, а одреден период бил и негов претседател.[4]Книги:Окопнети снегови (1956) По реката и спроти неа (1960) Ограда (1963) Зима на слободата (1968) Слово за Игора (раскази, 1969) Одбрани раскази (1970) Полжави (1975) Црно огледало (1985) Одумирање на државата (1990) Промена на системот (1993) Ќелав штурец Синовски татковци (постхумно, 2006)[7] Под усвитеност (1957) Кратката пролет на Моно Самоников (1964) Дрен[8] (1980) Зора зад аголот (1984) Дублер (1988) Мртва трка (1998) Кво вадис скриптор (1970) Награди: За романсираната биографија на Васил Антевски - Дрен, која беше објавена во 1980, Димитар Солев ја доби Рациновата награда.Добитник е на наградата „11 Октомври“.