Баш сакам да го видам
Баш сакам да го видам
тој научник, некој тазе
Ајнштајн мустаклија,
на измислици меркалија,
покрај сите светски пронајдоци
ракети и комети, компјутери
мобилни телефони, млазни авиони...
тој Ајнштајн, тој мустаклија
на измислици мераклија,
сосе сите свои колеги по ум
да направат некој експеримент
некое трас-бум!
Па да смислат нешто:
тооолку мазно,
кадифено ко душа меко,
слатко како слатко од дуњи,
да измислат нешто
баш светско како што е -
другарството детско!
Молба до телевизорот
Во нашиот дом,
од среда до среда,
теве се гледа.
Јас ќе речам: - Мамо...
А таа: - Чекај...
да го видам ова само.
Ќе шепнам: - Тато...
А тој: - Немој сега,
има фудбал, злато!
- Затоа телевизору, биди фин,
врати ми ги тато и мама,
не сакам веќе да сум сама.
Небождер
Го дупна небото,
ѕверу, еј!
Не е сè во висината...
не си змеј.
Си запнал, растеш,
брзо, без мерка,
се чудиш после,
што си ко ѕверка.
А твоите жители...
на пр. од 101-от кат,
луѓе се ил’ птици?!
Кажи слободно, брат.
Ванчо Полазаревски